גדלנו באותה חצר
ואם סודות כבר לספר –
לי ולשמעון אב היה אחד.
מי – לא היה לנו מושג,
על ילדיו הוא לא דאג,
החזיק חנות סדקית בלנינגרד.
הילדים חסרי אבות
תמיד זרוקים ברחובות,
ואימא שיכורה בבית כל יום.
ואז בשנת מהפכה
שמעון, בחוסר מנוחה,
החליט למצוא את אבא ולנקום.
תמורת עשרים מיליון רובלים
קנה "וֶסוֹן" עם כדורים
ולחנות ניגש כמו ג'נטלמן.
נכנס, צלצל למשטרה
וחצי מחסנית ירה
לתוך בטנו של אבא המסכן.
שוטרים הגיעו תוך דקות,
והם כיסחו אותו מכות,
מזה הוא התחרפן לחלוטין.
כשרק ראה את השוטר,
צעק: "חבר, אני זוכר!
אתה הבא בתור, נגזר הדין!"
חייו היו כשיגעון,
הוא הסתכסך עם כל שלטון,
אך הוא שם פס על בני זונות האלה.
קיבל דין מוות מהצאר,
אצל קרנסקי נעצר,
סובייטים שוב זרקו אותו לכלא.
אך הוא אף פעם לא התבאס,
הוא סיכונים תמיד חיפש,
וכמובן שטוב זה לא נגמר:
הכניס בו ארבע כדורים
בזמן הבלגן בקרים
בחור צעיר בלונדיני לא מוכר.
סכין ביד קרה החזיק,
גשם הצליף בלי להפסיק,
והוא שכב בחושך ורעד...
שלושים שנה חלפו מאז
לבית של נַסְטֶנקַה נכנס
בעל חנות סדקית מלנינגרד.
|
Гадальну бэ ота хацэр
Вэ им содот квар лесапэр -
Ли у-ле Шимон ав hая эхад.
Ми - ло hая лану мусаг,
Аль йеладав hу ло дааг,
hехзик ханут сидкит бэ Ленинград.
ha-еладим хасрей авот
Тамид зруким бэ-реховот,
Вэ има шикора ба-байт коль йом.
Вэ аз би-шнат маhапеха
Шимон, бэ хосер менуха,
hехлит лимцо эт аба вэ линком.
Тмурат эсрим мильон рублим
Кана "Вессон" им кадурим
Вэ ла-ханут нигаш кмо джентльмен.
Нихнас, цильцель ле миштара
Вэ хэци махсанит яра
Ле тох битно шель аба hа-мискен.
Шотрим hигиу тох дакот,
Вэ hэм кисху ото макот,
Ми зе hу hитхарфен лахалутин.
Кше рак раа эт hа-шотэр,
Цаак: "Хавэр, ани зохэр!
Ата hа-ба ба тор, нигзар hа-дин!"
Хаяв hаю ке-шигаон,
hу hистахсэх им коль шилтон,
Ах ло сам пас аль бней-зонот hа-эле.
Кибель дин мавет ме-hа-цар,
Эцель Керенский неэцар,
Советим шув зарку ото ла-кэле.
Ах hу аф па'м ло hитбаэс,
hу сикуним тамид хипэс,
Вэ камуван, ше тов зэ ло нигмар:
hихнис бо арба кадурим
Би-зман hа-балаган бэ Крым
Бахур цаир блондини ло мукар.
Сакин бэ яд кара hехзик,
Гэшем hицлиф бли леhафсик,
Вэ hу шахав ба-хошех вэ раад...
Шлошим шана халфу меаз
Ла-байт шель Настенька нихнас
Бааль ханут сидкит ми Ленинград.
|
Мы с ним росли в одном дворе,
И я открою вам секрет:
У нас с Сэменом папа был один,
Ни он, ни я его не знал,
По детям папа не скучал,
Держал галантерейный магазин.
Известно, детям без отцов
Так не хватает леденцов,
И мама - вечно пьяная домой.
И вот в семнадцатом году
Сэмен в горячечном бреду
Решил папане сделать "Боже ж мой".
За двадцать пять "лимонов" он
Купил подержанный "вессон"
И в магазин зашёл, как джентельмен.
Снял шляпу, в розыск позвонил
И пол-обоймы разрядил
Папане в пузо, точно в манекен.
Они приехали тотчас
И били Сёму сгоряча,
За это он их люто невзлюбил.
Едва завидев "легаша",
Кричал себе Сэменчик: "Ша!
Ты помнишь всё, ты их приговорил!"
Шикарно жить Сэмен любил,
И он с любою властью был
В принципиальных разногласиях.
За Николашкой он сидел,
Керенский дал ему расстрел,
Совдепы им Кресты украсили.
Но он нигде не "кочумал",
Он жить любил, он риск искал,
И он себя, конечно, не сберёг.
Две пули в голову ему
Во время шухера в Крыму
Влепил голубоглазый паренёк.
В руке холодной нож сжимал,
Дождь кудри тёмные трепал,
А он лежал и в сумерки глядел...
Прошло неполных тридцать лет
С тех пор, как к Настеньке в буфет
Зашёл король галант и прочих дел...
|
Предыдущая песня
